Het is al een aantal jaar geleden dat ik haar leerde kennen. Het was in de tijd dat Diefka nog td’s in de Zillion kon doen. Ik herinner me het alsof het gisteren was. Ik had al veel over haar gehoord, haar gezien op verscheidene affiches en had haar zelfs al eens op café zien staan. Toch wist ik nog niks over haar. Ik wou haar leren kennen, weten hoe ze ruikte, hoe ze smaakte. Waarom had ik haar toch niet vlugger opgezocht, maar ja ik nam altijd blond en zij was meer amberkleurig. Wat ik gewend was had een strakke lijn van boven tot beneden, zij was dan weer veel ronder vanboven. Tot op die bewuste avond was ze louter een verlangen voor mij. Toen ik die avond vertrok had ik een voorgevoel dat het ging gebeuren, het kwam misschien omdat ze op al de posters van die td stond. Ik weet nog goed hoe het gebeurde, ik ging binnen in de Zillion, hing mijn jas in de vestiaire en liep naar de toog. Meteen zag ik haar daar staan. Ik dacht het is nu of nooit, raapte al mijn moed bijeen en zei:’Eey Bolleke’. Ik nam haar vast, drukte haar tegen mijn lippen en goot haar zachtjes naar binnen. Ze beroerde mijn smaakpapillen, smaakte direct naar meer. Ieder jaar spreken we verscheidene keren met elkaar af maar één dag per jaar blijft toch speciaal voor ons: De Bollekesnight.
Donderdag 16 maart Red & Blue Vanaf 22.00u 50 gratis vaten
